My..

Why, my loneliness..

Why you left me alone..
Again..







Are you still alone?

Explosion..

Ποσα χρονια χρειαζονται
για να γινει ενα αστερι σκονη;
Να διαλυθει και η λαμψη του
να χαθει για παντα
στο απεραντο μαυρο του ουρανου;

Αραγε, οταν σβηνει ενα,
γεννεται καποιο αλλο;
Γιατι;

Ποσα χρονια χρειαζονται
για να απλωθει η ψυχη μου
στο απειρο;
Γιατι τοσα χρονια δεν εκρηγνυται;

Τι περιμενει και δεν το κανει;




Εσυ; Διαλυεσαι;

B+W

Ποσο ακομα θα καταναλωνεσαι;
Ποσο ακομα θα κολλας σαν βδελλα
πανω σε αλλους;
Ποσο θα σε διωχνουν
και ποσο θα μενεις κολλημενος εκει;

Τι ειναι η ζωη σου;
Τι;
Τι ειναι;
Ναι..
Θα διαφωνησω..
Και ξερεις γιατι..

Γιατι ποτε δεν ειδες την χαρα
μεσα στα ματια του αλλου..
Γιατι ποτε δεν εψαξες την χαρα
μεσα στα δικα σου ματια..

Παρατηρησε τι γινεται γυρω σου.
Τοσοι Ανθρωποι
και τοσα ΖΩΑ..
Απογοητευση..
Το ξερω.

Σκεψου πως θα ηταν
αν στο ασπρομαυρο πλανο
των ματιων σου,
ξεπηδουσε ενα κοκκινο.
Ενα φανταχτερο ΚΟΚΚΙΝΟ!
Οι ακρες των χειλων σου
θα ανασηκωνονταν,
τα ματια σου θα ελαμπαν
και θα χαμογελουσαν και αυτα.

Ασπρο-μαυρο.
Παντου.

Και σκεψου την χαρα των γυρω σου.
Μεγαλη!

Σαν την χαρα την ωρα που πεφτεις
στο κρεβατι σου,
μετα απο μια ξενερωτη,
εξαντλητικη και "καθημερινη" μερα
στο γραφειο, οπου ολα ειναι στασιμα
και βαρετα..

Σαν την χαρα του πρωτου ερωτα.

Σαν την χαρα μιας σφιχτης αγκαλιας
που τα δυο κορμια γινονται ενα.

Σαν ενα αληθινο χαμογελο.

Σαν μια αληθεια που ειναι αληθινη.

Κι εσυ;

Ακομα στην χαρα των αλλων ζεις.

Ουτε μια ψειρα στα μαλλια τους.


Εγω, εσυ.
Δεν ειναι εγωιστικο να κοιτας
να εισαι καλα..
Αυτη ειναι η ζωη σου,
αλλιως θα ησουν κατι αλλο..

Και κοιτα μονο να μην γινεις.






Μην φοβασαι μωρο μου
πανω λαμπουν τα αστερια.
Εδω κατω, λαμπουμε εμεις..

Ομορφη βροχη

Περασε καιρος..
Καιρος που δεν γυρναει πισω..

Δεν ξερω αν χαιρομαι για αυτο!
Ισως και να χαιρομαι.
Ισως και οχι..

Η ζωη αλλαζει,
οπως οξυνεται και η αισθηση
της ακοης..
Ειναι δυσκολο να ακους.
Δυσκολο να επιλεξεις
τι θες να ακους και τι οχι.
Να κρινεις ποια ακουσματα
θα επεξεργαστεις
και ποια θα σπρωξεις
για να βγουν απο το αλλο σου αυτι.

Ταξιδεψε σε ενα ησυχο μερος
οπου θα μπορεις να δεις
καθε ομορφο συννεφο του ουρανου
και να ακουσεις τον ηχο
της καθε σταλας βροχης
που πεφτει στο εδαφος.
Αφεσου και προσπαθησε
να προσδιορισεις την θεση που επεσε.

Ειναι συναρπαστικο.

Απλωσε τα χερια σου
και νιωσε τις μια μια.
Την δροσια και τον "ηλεκτρισμο"
που σε κανουν να νιωσεις αυτοστιγμης.
Δεν το ελεγχεις.
Οπως οταν σου ξαναρχεται στο μυαλο
η σκεψη του πρωτου σου ερωτα
και ενα κρυο ρευμα κατακλιζει το κορμι σου.

Και σε λιγο, εισαι λυπημενος,
γιατι αναζητας ομορφες στιγμες που εζησες.
Θες αγκαλια,
τα μαλλια σου σταζουν
απο την βροχη που δυναμωσε
κι εσυ, χαμενος στις σκεψεις σου
προσπαθεις να πεισεις τον εαυτο σου
οτι τα ματια σου ειναι υγρα
απο την βροχη του ουρανου
και οχι απο της ψυχης σου..

Σηκω, βραχηκες..
Κοιταξου στον καθρεφτη
(μην σχολιασεις την υποτιθεμενη
αδιαβροχη μασκαρα που πληρωσες χρυσαφι)
και φυγε παλι ταξιδι.

Μακρυα. Απο ολα.


Ολα οκ?

Flying away, again..

Δεν εχω εμπεδωσει ακομα
οτι θα σε δω μια και μοναδικη
φορα ακομα..
Οσο χρονο και να εχουμε,
παντα θα ειναι λιγος για μας..
Ισως δεν επρεπε
να ειχαμε γνωριστει καν..

Ελπιζω να μεινω στην καρδουλα σου..

Και ελπιζω στην καυτη ερημο των ματιων σου
να πεφτει που και που
μια βροχουλα χαρας και να χαμογελας..
Παντα.

Σ'ευχαριστω που ησουν στην ζωη μου,
εστω και για τοσο λιγο..

Δυστυχως ομως δεν θα αντεχα παραπανω..




Να προσεχεις στα ξενα..

Εσυ εκει απεναντι,
να παιζεις τα τραγουδια σου,
μας,
χορευοντας το τραγουδι μου
με τον "εγκυο" φιλο σου,
κοιτώντας με..

Επεσες πανω μου.
Τοση τυφλαμαρα;
Ελεος πια!

Ποτε θα μαθεις
να ανοιγες το στομα σου
και να λες αυτο που θες?
Μαλλον ποτε!

Δεν γινεται να μιλας ομως μονο εσυ!
Ξερεις, εχω κι εγω στομα..

But,
day after day,
you burn it all away..



Το post αυτο ειναι ακυρο.

Απλα δεν το σβηνω.

I feel I know you
I don't know How
I don't know Why

I see you feel for me
you'd cry with me
you would die for me

I know I need you
I want you to
be free of all the pain
You hold inside
You can not hide

I know you tried
to be who you couldn't be
You tried to see
inside of me

And now
I'm leaving you
I don't want to go
away from you

Please try to understand
Take my hand
Be free of all the pain
you hold inside
You can not hide
I know you tried to feel..

to FEEL...

Εισαι κοντα..
Σε νιωθω..
Βλεπω την παρουσια σου
αλλα δεν ξερω που εισαι..

Ναι, μιλαω σε σενα
που εφυγες μακρυα
αλλα τελικα εισαι κοντα..

Ναι, σε σενα
που με παιρνεις μαζι σου
στον κοσμο της φαντασιας..
Σε σενα που ειπες οτι μας αφησες,
ενω γυρνας εδω γυρω..

Γιατι το κανεις αυτο?
Γιατι αφου εφυγες εισαι εδω?
Επειδη σταματησες να γραφεις,
νομιζεις οτι αποχωρησες?

Τι ψαχνεις εδω?
Αυτο που σταματησες να κανεις (εδω) ?

Δεν σταματησες να πετας ψηλα,
να σκεφτεσαι,
να ονειρευεσαι,
να φαντασιωνεσαι,
να απογοητευεσαι,
να υπαρχεις,
να Ζεις..

ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ

Aυτο που ζουμε μεσα μας
δεν σταματα ποτε..

Κι αυτο γιατι εμεις
ειμαστε εμεις
κι εκεινοι ειναι αλλοι,
οσο καλυτεροι κι αν ειναι απο εμας,
ειναι αλλοι..

Πραγματικα
δεν ξερω τον λογο που σταματησες εδω..
Δεν μπορεις,
αλλα εσυ με σενα πως εισαι?

Δεν δεχομαι να φυγεις
βαζοντας απλα ενα counter..
Δεν ειχες ποτε..
Οταν λες "φευγω",
απλα φευγεις..
Γιατι?
Δεν ξερω αν καταλαβαινεις..

Σε βλεπω..
Τι κανεις εδω?
Φυγε..
Πετα χαρτια, σβησε σελιδες..
Αφου αυτο λες οτι θες..




Σε ευχαριστω..

Δημητρη..( p.o.d.)

Τι εγινε παλι?

Παλι στον λαθος ανθρωπο..
Ποτε θα πεταξουν ολοι
αυτη την απαισια μασκα που φορανε?
Να βλεπουμε το πραγματικο τους
προσωπο και να τους αποφευγουμε?

Γιατι, γιατι..?

Ποτε θα μαθουν οτι οταν θες
κατι πραγματικα,
προσπαθεις γι' αυτο?
Ποτε θα εκμηδενισουν τις αποστασεις
και θα παψουν να ειναι κριτηριο
για τα παντα?

Ειναι φρικτη η μιζερια σας..

Ειμαι καλα,
με διαλυετε..

Ειμαι χαλια,
το επιδηνωνετε..

Σας σιχαινομαι..
Σιχαινομαι με την σκεψη
οτι υπαρχουν τετοιοι ανθρωποι..
Αδειοι..Εντελως..

Γυρισα..
Με περιμενατε?
Σας ξαφνιασα..
Γιατι?
Εδω με θελατε για να με ξεσκισετε,
οπως ο αετος τον ατυχο λαγο..

Υποκυπτω..
Σταματαω να τρεχω,
καταδικασμενη στην μοιρα μου..

Μοιρα..
Την φτιαχνω?
Ξερω τα ορνια,
γιατι τρεχω προς αυτα?

Με τρελανατε..
Ποτε θα τα σπασω ολα και θα φυγω?
Μονη διεξοδος εδω..
Γιατι,μονη?

Ειναι ηρεμα εδω..

Ευχαριστω τα 2 ατομα που με τραβηξαν..
Tο ενα, αφησε την παρεα,
αλλα ειναι καπου γυρω..




c-p.o.d

http://www.chilloutzone.de/files/player.swf?b=10&l=197&u=ILLUMllSOOAvIF//P_LxP92A42lCHCeeWCejXnHAS/c

Τελειωνε..

Τι επαθες?
Δεν γραφεις πια?


Στερεψες?
Κριμα, που ειναι η ζωη σου,
τα ονειρα σου??





Προσεχε..

Lluvia? No...

Giati oi meres na einai toso adeies?

Ta xronia..

Twra pou eimai makrua,

den mou leipeis perissotero..

Mou leipeis to idio..Kai otan gurisw?

Mou emeinan mono 2 meres edw..

Tha prosmenw ena "nai" sou

se mia epomeni protasi mou

na vgoume eksw.. Se ena sou vlemma,

stin aisthisi oti mou kovontai

ta podia otan se vlepw..

Dendro ksero pou perimenei

tin prwth vroxi tou fthinopwrou

meta apo 3 mines ekthesis tou

ston kauto ilio tou kalokairiou.

Alla edw den vrexei akoma..

Egw omws eimai autotrofi.

Mpora apthn psuxi mou

kai vroxi ta dakrua apo ta matia mou..

Xreiazetai. Siempre gia na min pethainei tipota.

Potizomai, soy bien.

VROXI!Vroxi mexri na erthei to kalokairi sou.

Alla ksereis, to kalokairi mou(sou) einai konta!

Kai kserw oti panta eisai edw, kapou, gurw mou,

kai eimai ekei, kapou, gurw sou, etsi, fussalides..

El tiempo no está lluvioso...

Feld - Madrid

Autos einai o Feld.

O Feld zei edw kai 3 xronia

sto aerodromio Barajas tis Madritis,

sto Terminal 1, afou exase tin ptisi tou

gia to Los Angeles.
Milaei 6 glwsses kai sustinetai

ws "Feld Charles I", alla kaneis

den kserei poios pragmatika einai,

kai autos den leei!

Isws na einai Afrikanos diplwmatis,

o opoios exase tin douleia tou, isws

na einai kai apo tin Aithiopia.

(H astunomia edw den einai sigouri

ara den mporei na ton steilei pisw-pou?)

Merikes fores oi anthrwpoi

twn koinwnikwn upiresiwn dokimazoun

na ton peisoun na z¡sei mia kanoniki zwh

alla o Feld den endiaferetai: i apostoli tou

einai na metatrepsei to Terminal 1

tou aerodromiou se "People´s Palace"

(=palati twn anthwpwn!¿)

An pote ton deite, mhn tou prosferete

xrimata, den tha ta dextei.

"Ti niwthei o Feld oti exei xasei

apo tin zwh tou?", grafei se ena apo ta arthra

tis i ispaniki efhmerida "El Pais".

Se auti tin erwtisi, ta matia tou gemizoun dakrua,

kathetai siwpilos gia merika deuterolepta

kai kleinontas to stoma tou me to xeri tou.

Molis vgazei to xeri tou,

to mono pou leei sta agglika einai:

"Auti i kouveda teleiwnei edw..."

Teleiwnei?¿...

H teleutaia tous itan..

Egw teleiwsa me tin Ispania..

Den einai gia mena auti i xwra!

Ta leme stin Ellada!



Mou leipsate ligo :)

And when the skyis filled of stars...

A 1000 PEOPLE YELL
THEY´RE SHOUTING MY NAME
BUT I WANT TO DIE IN THIS MOMENT
I WANT TO DIE

THE COLDNESS IN MY SOUL..

AND WHEN THE SKY
IS FILLED WITH STARS
I FIND A PLACE INSIDE MY HEART



A 1000 PEOPLE...


¡bUt i dON´t cARE!

Ωχου...

Κουραστηκα..

Κουραστηκα να δικαιολογουμαι
για τα παντα..
Για τις σκεψεις μου,
τα συναισθηματα μου,
τα πιστευω μου,
τις φιλοδοξιες μου,
τα ονειρα μου,
τα σχεδια μου,
τις αγαπες μου
και τα μιση μου..

Κουραστηκα να κρυβω
και να κρυβομαι..
Να πεθαινω καθε μερα
και απο μια φορα..
Να προβληματιζομαι εγω
για θεματα που θα επρεπε
να σκεφτονται αλλοι
αντι για μενα..
Να δινω ωκεανους
χωρις να παιρνω ουτε σταγονα..
Να μην ειναι κανεις
διπλα μου (με μια εξαιρεση)
ενω εγω να ειμαι παντου
και για ολους..

Κουραστηκα να ασχολουμαι
με αηδιες (αρκετα σεμνα!)
και να παραβλεπω πραγματα
καθοριστικα για την ζωη μου..

Θελω να ηρεμησω,
καντε την ζωη σας,
(οπως κανατε παντα αλλωστε!)
και αφηστε με στην ησυχια μου..
ΔΕΝ ενοχλω ΚΑΝΕΝΑΝ!
Αφηστε με..
Οταν αποφασιζω να χαλαρωσω
την θηλεια που μονη μου
περασα στον λαιμο μου,
σπευδετε να την σφιξετε
οσο πιο πολυ μπορειτε..
Πνιγομαι,δεν αναπνευω..

Δεν μπορω αλλο εσας
και την μιζερια σας..

Σε λιγες μερες θα ειμαι αλλου..
Σε αλλη πολη, σε αλλη χωρα..
Με αλλα μυαλα, και απο κει
θα λαβετε αυτο που σας αξιζει..

Οχι απο εκδικηση,
δεν μ'αρεσει να εκδικουμαι.
Δεν το εκανα ποτε
και δεν θα το κανω τωρα..

Τελος, αποφασισα να πεταξω
το σκοινι την ωρα που θα περναω
το check στο αεροδρομιο..
Δεν ειμαι cowboy,
αλλα ελπιζω να το περασω
στον δικο σας λαιμο..
Και να σφιγγω τον κομπο
καθε φορα που θα ερχομαι
στο μυαλο σας..
Και μετα ευχομαι να νιωθετε
για πολυ καιρο την θηλεια σφιχτη,
μεχρι να πειτε "ελεος"
και αυτο το πνιξιμο να σας γινει
πια μονιμο..

I've nothing to hide,
nothing to demostrate
nothing to loose..
Think whatever you want!

Δυστυχως για καποιους,
εχω κι εγω ψυχη..



Τα λεμε στο αεροδρομιο..

http://www.youtube.com/watch?v=2nKuP95U9SQ

Stars Die..

Κι εγω εκει,
στα παλια μας λημερια,
εκει ψηλα στον μαυρο ουρανο
στα φωτεινα αστερια..
Γιατι γραφω για τ΄αστερια?
Το καθε ενα μονο του για παντα,
για οσο παραμεινει φωτεινο..
Φαινονται τοσο κοντα μεταξυ τους
αλλα ουσιαστικα ειναι τοσο μακρυα..
Σαν τους ανθρωπους.

Φωτιζουν οσο μπορουν,
παιρνουν δυναμη απο τον ηλιο
και μετα ζουν μονα τους.
Σαν εμενα.

Τοσοι ανθρωποι κοντα μου..
Τοσα αστερια διπλα μου..
Αλλα ο ηλιος ειναι ενας
και φωτιζει το βραδυ..
Την ημερα κρυβεται  πισω
απο οθονες και πιατινια..
Βγαινει ανα δυο μηνες
να χαρισει το φως του,
την στιγμη που παραδιδω
την ψυχη μου και ειμαι ετοιμη
να απλωσω την λαμψη μου
στο απεραντο μαυρο..

Κι εκει μακρυα που θα παω,
θα φτανει το φως του αραγε?



Κι αν οχι?

Λες να ειμαι εγω αυτη στον χαρτη;
Λες να δειχνει εμενα που φευγω μακρυα;
Λες να μου λεει να παω πιο μακρυα
απο εκει που εχω προγραμματισει;
Ή μηπως λες να μου λεει να μην παω;



Όλο λογια εισαι..

Και να!

Το ονειρο πραγματοποιείται!

Μηπως να αρχισω να πιστευω??

Μπα!Εγω τα εκανα ολα!!

Πιστευω σε εναν και μοναδικο!...

Ευχαριστω τους φιλους μου

για οσα μου εχουν προσφερει..

Σας λατρευω μικρα μου..!

To Salami

Add to My Profile More Videos


Αφιερωμενο στον κ.Σαλαμι-Γκάλη..

Αξιζει να τους ΑΚΟΥΣΕΤΕ!

Και πάλι ΜΑΖΙ!-Viva Salonica!

Να'μαι κι εγω!

Μετά απο αρκετους μηνες αποχης,και παλι κοντα σας
με νεες "αισιόδοξες" ιστοριες ζωης!

Βρισκομαι στην Θεσσαλονικη και μπορω να ομολογησω
οτι ειναι το μονο μερος που θα μπορουσα να ζησω εκτος
Aττικης!!Οι ανθρωποι εδω ειναι πολλοι χαρουμενοι,
ειναι λιγοι αυτοι που θα δεις αγχωμενους να τρεχουν πανικοβλητοι,
σε αντιθεση βεβαιως με τους ανθρωπους της Αθηνας!
Εκει ειναι ολοι τρελοι!Εδω ολοι χαμογελανε
και το πρωι σου λενε καλημερα!Ειναι εκπληκτικο!!
Γιατι να σπουδαζω σε μια σχολη που εχει μονο Αθηνα??
Συζητησα με καποια ντοπια και μου ευχηθηκε
να παντρευτω {??γαμος??} Θεσσαλονικιο για να μεινω εδω!!
Ημουν ετοιμη να της πω οτι δεν χρειαζεται να παντρευτω
για να μεινω Θεσσαλονικη,αλλα τελικα
"δεν την ειπα γιατι παει και τα λεει!!"

Σπαστε τα,Σαλονικιωτες!!


Μην κανεις αλλες συναυλιες εδω, γιατι θα ερθω!

Εχω καιρο να................γραψω..
Απο τον καιρο που............σ'εχασα..

Τελικα εισαι ενα τιποτα.
Η μαλλον οχι..
Εγω ειμαι ενα τιποτα
γιατι οταν ενας ανθρωπος
σεβεται τον εαυτο του,
τον σεβονται και οι αλλοι.
Πραγμα που δεν συμβαινει με μενα!
Παντα ημουν ο ανθρωπος που δεν ελεγε
σε κανεναν οχι..
Σε ολους εκανα τα χατηρια
και δεν μπορω να καταλαβω γιατι
αυτο μου γυρναει μπουμερανγκ.
Δεν εχω πειραξει κανεναν ποτε..
Δεν θελω το κακο κανενος..
Γιατι λαμβανω αυτη την συμπεριφορα??
Σε τι εχω φταιξει?
Ο,τι ζητουσατε το ειχατε παντα απο μενα..
Καθε μου μερα ειναι αφιερωμενη
στον καθενα σας ξεχωριστα..
Γιατι μου φερεστε ετσι?
Αφου με βλεπετε,δεν μιλαω..
Δεν μιλαω για να ειμαστε ολοι καλα..
Αλλα τρελαινομαι οταν το εκμεταλλευεστε..
Γιατι το εκμεταλλευεστε αντι να το εκτιμησετε?
Τι εχει αξια για σας τελικα?
Σας εχω παραδωσει την ψυχη μου..
Κι αφου δεν ξερετε τι να την κανετε,
ΦΑΤΕ ΤΗΝ.
ΜΟΝΟ ΑΥΤΟ ΞΕΡΕΤΕ ΝΑ ΚΑΝΕΤΕ.

Ελπιζω να μην το νιωσετε ποτε..Σας λατρευω..

-Ωραιο δαχτυλιδι!
-Παει με τα ματια σου!..

Ολα απο την Τεταρτη πηγαιναν καλα..
Οπως τα ειχε προγραμματισει..
Δεν υπολογιζε τον μεγαλο αποντα της εβδομαδος..
Ειχαν να βρεθουν μια εβδομαδα..
Μονο για εναν καφε ειχαν παει..

Εκεινη ειχε ηδη αρχισει
να απομακρυνεται απο εκεινον..
Δυσκολα θα την ακουμπαγε και θα γινοταν δικη του..
Εφυγε,κατεβηκε σπιτι του,
παρατησε την δουλεια του
γιατι μετα δεν θα ειχε μεταφορικο..
(δεν του παει το κτελ (του πασα) )
Εκεινη δεν μιλησε..
Την βολευε..
Ηθελε λιγο χρονο μονη της,
πνιγοταν τοσο καιρο με ολες αυτες
τις ανακρισεις και τις εξηγησεις..

Οι μερες περνουσαν..
Ευτυχως ηταν μακρυα του..
Της ειχε φυγει ακομα και
η επιθυμια να τον ακουσει στο τηλεφωνο..
Ακομα και αυτη η διαδικασια
της φαινοταν περιττη,ανουσια και βαρετη.
Το εκανε ομως..
Εστω και τυπικα,το εκανε..

Ομως το ηξερε..
Ηξερε οτι και να γυρνουσε πισω εκεινος,
ποτε δεν θα πληρουσε την ψυχη της..
Ηξερε οτι αργα ή γρηγορα θα εφευγε απο εκεινον..
Απλα περιμενε την καταλληλη στιγμη..

Ημερα Κυριακη..
Εχει νευρα..Πολλα..Και ξαφνικα...
"Ντριιιιιιιιιν!",το τηλεφωνο..
"Ποιος σκατα;",μονολογει κρατωντας τον δισκο..
"Ωχ,παλι αυτος;",ψιθυριζει ενω πεταει
το τηλεφωνο στον πρωτο καναπε..
Ταραχτηκε..
Μετα απο λιγα λεπτα,παλι το ιδιο:
"Ντριιιιιιιν!",αρχιζει και διαολοστελνει..
"Αποκρυψη αριθμου"..
Λεει να μην το σηκωσει,αλλα ο ηχος του
της εχει ηδη σπασει τα νευρα και
χωρις να το καταλαβει.....
"Αν εχεις κοτσια,παρε με αριθμο!"
Και μπαπ!Το κλεινει στην μουρη του συνομιλητη..
Το τηλεφωνο ξαναχτυπαει και ειναι ετοιμη να εκραγει..
Σκεφτεται να το σηκωσει αλλα να μην μιλησει,
να δει τι θα γινει..Κι ετσι εκανε..
Παταει το κουμπι,δεν μιλαει..
Ξαφνικα ακουει απο την αλλη ακρη
να φωναζει το ονομα της μια παλια,γνωριμη φωνη..
"Ωπα!",φωναζει εκπληκτη!
Ηταν ο πιο ομορφος ΑΝΘΡΩΠΟΣ του κοσμου
κι εκεινη την ωρα μιλουσε με εκεινη..
Δεν μπορουσε να το πιστεψει!..
Κι ομως,ηταν ο μονος που την καταλαβαινε...

(.....................)

Μμμμ,ξημερωσε..
Βγαινοντας απο το πιο φωτεινο υπογειο
της Αθηνας,τα κοκκινα χειλη του της ευχονται:
"Καλη εβδομαδα!"
"Δυσκολη εβδομαδα ερχεται",του αποκρινεται..
"Ολα καλα θα πανε",της λεει εκεινος..
Πηρε θαρρος-πώς μπορουσε να μην παρει;

Σημερα ειχε παρασταση..
Θα ανεβαινε στην σκηνη,
Επρεπε να δωσει τον καλυτερο της εαυτο..
Δεν ειναι ηθοποιος,δεν εχει ηθος!..
Φορεσε το πιο βρωμικο κουστουμι της
και βγηκε στο σανιδι..
Να παραστησει μια αλλη,να πει τα ψεμματα της
και να πεισει τους θεατες της..
Τα πηγε καλα!-ενα θερμο χειροκροτημα!
Η αυλαια πεφτει..
Εκεινη στεκεται ορθια πισω απο την βαρια κουρτινα-
-δεν θελει να κοιταξει μπροστα..
"Ομορφο κουστουμι","Ησουν κουκλα",ελεγαν ολοι..
Ηταν το πιο βρωμικο που ειχε..
Εζεχνε απο πανω μεχρι κατω!
Κι ομως τους αρεσε..
Με μιας,σκιζει το φορεμα..
Στεκεται γυμνη..
Νιωθει καλυτερα ετσι..
Σιχαινεται τον εαυτο της,δεν μπορει μεσα σ'αυτο το σωμα..
Ειναι ελεεινη,δεν ξερει πως το εκανε..

Ομως το εκανε για να σωσει την ψυχη της..
Προτιμα να την μισησουν οι αλλοι
παρα να προδωσει την ψυχουλα της..
Δεν την νοιαζει τι θα πουν,
εκεινη ειναι καθαρη,οι αλλοι ειναι βρωμικοι..

Τελος,βλεπει τον μεγαλο αποντα
στις κερκιδες,να φευγει,ετσι απλα..
Και ηταν αναμενομενο να φυγει ετσι..
Σαν βρεγμενη γατα,γιατι-τι να τα κανεις
τα ποντικια και τα μπρατσα αν δεν μπορεις να χτυπησεις;;
-Φιλε,προσεχε μην στα φαει καμια γατα!

Πραξεις θελω,οχι λογια..



Αντιο,πιες καμια κοκα να "νιωσεις"..
Ετσι λες οτι "την βρισκεις"-την καλτσα που εχασα!χαχαχα
Γελειε..

Φεγγαρακι μου λαμπρο..

Ανεβα αγορινα μου
στην υπεροχη στρογγυλη μπαλα
του ουρανου..
Πρεπει να ειναι ομορφα εκει,
απιστευτο που ειναι κατασπρο
και τοσο φωτεινο..
Απιστευτα και τα πιο φωτεινα ματια του κοσμου
Κοιτα ψηλα και χαμογελα,
θα τα πουμε εκει..

Παω,ερχομαι,σε ψαχνω
μα δεν σε βρισκω πουθενα..
Δεν πειραζει ομως!
Χτισε,ζησε,νιωσε,αγαπα,
αλλα πανω απ'ολα χαμογελα!
Χαμογελα και νιωσ'το!
Εχει σημασια να βγαινει απ'την ψυχουλα σου..
Η ψυχη σου και η ομορφια σου
αντανακλονται στα ματια σου
και αυτα τα ματια πρεπει να αστραφτουν..


Καλη σου νυχτα...

You move in waves
You never retrace
Your newest craze
Straight out of the Face by the bed unread
I'm left behind
Like all the others
Some fall for you
It doesn't make much difference if they do
She changes every time you look
By summer it was all gone - now she's moved on
She called you every other day
So savour it it's all gone - now she's moved on
So for a while
Everything seemed new
Did we connect ?
Or was it all just biding time for you ?


Feeling all your touching..
Feeling all your blood.

Θελω να ξεσπασω..
Να φωναξω,να τους διωξω ολους μακρυα..
Δεν με νοιαζει αν θα μεινω μονη μου,
θελω να δω ποιοι απο ολους αυτους
δεν θα φυγουν μακρυα μετα το ξεσπασμα μου..
Θελω να ουρλιαξω,να βγουν τα σωθικα μου..
Να σε σπασω στο ξυλο..
Το καταλαβες και μου ειπες να το κανω..
Αλλα αν χτυπουσα εσενα θα πονουσα κι εγω..
Γιατι εγω ειμαι εσυ κι εσυ ειμαι εγω..
Θελω να το φωναξω..Αλλα δεν γινεται!
Να το φωναξω σε ολους,ετσι για να καταλαβουν
οτι δεν εχω αναγκη κανεναν απο αυτους τους ελεεινους!
Οτι μπορω και μακρυα τους!Οπως κι εκεινοι αλλωστε!


Θελω να φωναξω,αλλα ειναι αργα.. 

 Αλλη μια φορα βουτια στα βαθια..
 Αλλη μια φορα πληγωνω..
 Αλλη μια φορα πεφτω σε λαθη
που ξερω οτι θα μου κανουν κακο..
 Αλλη μια φορα βαζω μπροστα
υποτιθεμενα προβληματα για να αποφυγω
καταστασεις και ανθρωπους..
 Αλλη μια φορα διωχνω κατι
που θελω για κατι που θελω
περισσοτερο,αλλα ξερω οτι ειναι λαθος..
 Αλλη μια φορα σκεφτηκα
πως θα νιωσουν οι αλλοι..
 Αλλη μια φορα εκφερω τον εαυτο μου "γαϊδουρα".
 Αλλη μια φορα παραμελησα
τα θελω μου,τα πιστευω μου,τα ονειρα μου
για να ειναι οι αλλοι καλα..
  Αλλα για μια φορα βαζω
τον εαυτο μου πανω απο ολα
γιατι ποτε αυτοι οι αλλοι
δεν ενδιαφερθηκαν για το πως ζω εγω..

Αλλη μια φορα, ειστε "γαϊδουρια"..

Τους ανθρωπους που αγαπαμε κι εχουν φυγει
μακρυα,τους βαζουμε σε ενα πολυτιμο κουτακι,
με μια ομορφη κορδελα,καθως ειναι κι αυτοι
πολυτιμοι!Τους βαζουμε εκει και περιμενουμε
την μικρη νεραϊδα για να τραβηξει την ομορφη
κορδελα.Εκεινη ξερει ποτε θα το κανει,απλα
περιμενει την καταλληλη στιγμη..
Και τσουπ!Ξεκιναει να τραβαει!
Η κορδελα ξετυλιγεται,το κουτακι ανοιγει...
Και μετα?Ο ανθρωπος αυτος αναδυεται απο τα
βαθη της καρδιας μας και παλι μπροστα μας!

Πιο απλα, ο,τι ειναι να γινει, θα γινει!

Τι γιατρος,οφθαλμιατρος?

 Προσφατως κατεληξα στο συμπερασμα οτι τελικα ο χρονος δεν ειναι γιατρος..
Και επισης επαψα να πιστευω στο ρητο του λαου:
"Ματια που δεν βλεπονται,γρηγορα λυσμονιουνται!"
Και αυτο γιατι:Γιατι τελικα αν θες να κρατησεις καποιον ανθρωπο
διπλα σου,απλα το κανεις..Και δεν ειναι αναγκη να το κανει και αυτος..
Ειναι σιγουρο οτι αν θελουμε αυτον τον ανθρωπο διπλα μας,
θα ειναι παντα διπλα μας.Ζει μαζι μας,ειναι παντου..
Στο μυαλο μας,στην ζωη μας την καθημερινη..
Αυτες οι παροιμιες,ναι,ειναι βγαλμενες απ'την ζωη,
αλλα ειναι για τους απαισιοδοξους!Δεν ειναι ωραιο να πιεζεις
ανθρωπους και καταστασεις..Μπορεις να ζησεις κανονικα,
αλλα αν δεν εχεις τον ανθρωπο σου,ναι,σου ειναι δυσκολο..
Ελπιζεις ομως,και η ελπιδα δεν πεθαινει ποτε!
Τι θα καναμε χωρις την ελπιδα,χωρις ονειρο?
Αλιμονο σ'αυτον που δεν ειναι ονειροπολος,και περιμενει
με τα χερια σταυρωμενα να δει πως θα πανε τα πραγματα
στην ζωη του..


Οσος χρονος κι αν περασει,παντα οταν θυμασαι,θα πονας..

Mr. Wilson

Αγαπητε κ.Wilson,
σας ευχαριστω πολυ που ηρθατε και παλι στην Ελλαδα για μια ακομα συναυλια.
 Όπως γνωριζετε,ηταν προγραμματισμενο να παρεβρεθω στην συναυλια,
αλλα συνεβει κατι απροοπτο και πρωτοφανες!
 Το παιδι με τα ξανθα μαλλια εσπασε την σιωπη του..
  Ελπιζω να με καταλαβαινετε..
Σας ζητω συγγνωμη για την απουσια μου,αλλα γνωριζετε την κατασταση..
Να σας δουμε συντομα..

 Με εκτιμηση,
                  xxx


(Την αλλα φορα ομως με Porcupine Tree!)

Φοβασαι..
Τι φοβασαι,πες μου σε παρακαλω..
Φοβασαι τις σκεψεις σου,που ερχονται απειλητικα η μια μετα την αλλη..
Φοβασαι να παραδεχθεις τα πιστευω σου..
Φοβασαι να αντιμετωπισεις καταματα τους φοβους σου..
Φοβασαι να διωξεις απο διπλα σου ανθρωπους που δεν σου προσφερουν
ουσιαστικα τιποτα,αλλα το μονο που κανουν
ειναι να σε ενοχλουν και να σε παιδευουν..
Φοβασαι τον εαυτο σου,τις κινησεις σου και τις συνεπειες αυτων..
Φοβασαι να πεις και να κανεις αυτο που πραγματικα θελεις,
αν και ξερεις οτι αυτο ειναι το νοημα της ζωης σου..
Φοβασαι να νιωσεις,να ακουμπησεις,να "αγγιξεις" ανθρωπους που σου κανουν καλο..
Φοβασαι να πας εκει που πρεπει να πας γιατι μετα πρεπει καπως να τα καλυψεις..
Φοβασαι να πεις οτι "εγω θα κανω αυτο και σ'οποιον αρεσει"..
Φοβασαι να κινηθεις,φοβασαι να φτιαχτεις..
Φοβασαι να εκδηλωθεις..
Φοβασαι το ταξιδι στα περαντα του μυαλου σου..
(Κι εγω το φοβαμαι,θα ξαναγυρισεις?)
Φοβασαι να κατεβεις τα σκαλια,μηπως πεσεις..
Φοβασαι σαν τα ματια σου λαμπουν..
Φοβασαι οτι μετα θα πονεσεις..Και μετα
Φοβασαι να κλεισεις την πληγη..Αλλα
Φοβασαι παραδεχθεις οτι πονεσες..
Φοβασαι..Φοβασαι την σκια (σου) πισω απο σενα..
Φοβασαι ΕΣΕΝΑ..

Αλλα ξερεις κατι?Μαζι με σενα φοβαμαι κι εγω..

Την συχαινομαι αυτη την ημερα!Ολοι σημερα αποφασιζουν
να δειξουν την αγαπη στον ανθρωπο τους!
Εκει εχουμε φτασει..
Τραγικο το χαρακτηριζω εγω..Δηλαδη,για να καταλαβω..
Τι το διαφορετικο εχει αυτη η μερα απο ολες τις αλλες μερες
του χρονου?Μμμ,για να σκεφτω λιγο παραπανω...........

ΚΑΜΙΑ!!!

Ή μαλλον οχι!Συγγνωμη,εκανα λαθος!
"Γιορταζουν" οι ανθοπωληδες και οι γλυκατζηδες!!
Γιορταζουν γιατι εμεις (εσεις) τους τα "ακουμπαμε"
κανονικοτατα και μετα απο αυτη τη μερα,εχουν να φανε
και τα δισεγγονα τους!Ξυπνηστε λιγο!

Μπορειτε να πειτε "σ'αγαπω" ολες τις μερες του χρονου,
δεν ειναι ντροπη!!

Χρονια πολλα κυριε ανθοπωλη!!
Αντε και του χρονου τα τριανταφυλλα 5 ευρω!!


Κλεφτες και εκμεταλλευτες του ανθρωπινου πονου...

Kαρό..

As you were standing next to me, I'd like to give you
a big hug..Like these you were always giving to me..
You were wearing a lovely checked trousers
and your eyes were shinning..
Your smile-you were so sure for this!
Just give me a hug to encourage me for being alive
until the next one..You were calm and happy..


Please,my heart,be calm as he was..

Στην γωνια..

  Οι μερες περνανε κι αυτη εκει..Στην ταραχη της μην τυχει
και την δει..Κι αν την δει;Τι να φοβαται;Θα την ρωτησει 
τι περιμενει στην γωνια ή απλα θα την αγνοησει
και θα μπει μεσα;Κανεις δεν ξερει..μονο εκεινος..
Το μονο σιγουρο ειναι οτι δεν θα του φανει περιεργο,
γιατι εκεινη το κανει καθε μερα κι αυτος το ξερει..
Την εχει δει αλλα εκεινη νομιζει πως αυτο δεν εχει συμβει..
Μονο μια στιγμη της φτανει, της ειναι αρκετη..
Αλλα ξερεις κατι;Μην την κοιτας ετσι,
με αυτα τα ματια γεματα απογοητευση
αλλα και γεματα ονειρα,γιατι ξερει οτι εκεινη δεν ειναι εκει..
Ποτε δεν ηταν και ποτε δεν θα ειναι..
  Οι ωρες περνανε,νυχτωσε..Πρεπει να φυγει..Αυριο παλι..
Δεν προσεχεις το Καθηκακι σου..Αυτο ειναι το παραπονο του..
    

Το Καφρινκακι σου..

Καποια πονουσε,
μοναχη καθοταν 
εκεινον ζητουσε 
και δεν το αρνιοταν.

Αυτος ειχε φυγει,
μακρυα ειχε παει
μα ο χρονος ο απονος,
δεν γυρναει..

Για χαρη του εκλαιγε
και ειχε ραγισει,
μα εκεινος το ειπε
δεν θα γυρισει..



(Μμμ,δεν ακουσα κατι!!)

Φιλιες..

Μμμ...Σοβαρο ζητημα..Μεγαλο θεμα..
Τις σημερον ημερες ειναι πολυ δυσκολο να καταλαβεις 
ποιοι ειναι οι φιλοι σου και ποιοι οχι..
Βασικα ειναι δυσκολο να ξεχωρισεις τους γνωστους απο τους φιλους..
Ολοι παρουσιαζουν τον καλο εαυτο τους μεχρι να τους "ερωτευτεις"..
Καθως εσυ  τους "ερωτευεσαι", αυτοι ψαχουν βαθεια μεσα σου
να βρουν τις αδυναμιες σου και εκει αρχιζουν οι πρωτες σφαλιαρες!
Οταν καταλαβουν οτι εχεις δεθει αρκετα μαζι τους, σου δινουν την τελειωτικη μπουνια για να βγεις knock out!
Το απιστευτο ειναι οτι νομιζουν οτι θα τους την χαρισεις για ακομα μια φορα
για τον απλουστατο λογο οτι τους αγαπας
και επισης γιατι δεν εισαι λαμογιο σαν αυτους!
 Μπα!
 Φιλε μου,για ακομα μια φορα εισαι λαθος!Παρε κι αυτην,παρε και την αλλη!
Και σε παρακαλω,μην κανεις οτι δεν ξερεις απο που σου ηρθε!!!
 Ποσο αναισθητος μπορει να ειναι τελικα ενας ανθρωπος που ζεις μαζι του
για τοσο χρονια,του κανεις τα χατηρια,δεν ειπες ποτε οχι,τον βοηθας,
κανεις ο,τι μπορεις να ειναι καλα και να περναει ομορφα,
που δεν σε ρωτησε ποτε αν εσυ εισαι καλα,που να σε κρυβει
και να σε κατηγορει κι εσυ,εκει, να προσπαθεις να σωσεις ο,τι μπορεις,
να γινεσαι χαλι να σε πατησει, και τελικα απο το πατημα να σε λιωνει??
Τι ψυχη εχει  αυτος ο ανθρωπος?Αυτο αμφισβητειται!!
 Αυτοι οι ανθρωποι λειτουργουν σαν σφουγγαρια!
ΡΟΥΦΑΕΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΤΡΕΞΕΙ!  
Κι οσο κι αν τρεχει αυτο συνεχιζει και ρουφαει,ανακυκλωνει τροφη για ζωη!
Με την μονη διαφορα οτι οταν σφιγγεις το σφουγγαρι,
"φτυνει" ο,τι εχει κρατησει,ενω εκεινοι οι ανθρωποι,οσο και να τους στυψεις,
δεν προκειται να βγαλουν ουτε σταγονα!Το σωμα τους διψαει για νεο αιμα...
Εκμεταλλευση..

LIVE TO RIDE,RIDE TO LIVE-Harley Davidson


(Σας φτυνω..)

 

 
Τα μάτια υγραίνονται από την εικόνα της αθλιότητας.Παντού άνθρωποι κακόμοιροι,θλιμμένοι, χωρίς νόημα ζωής..Απλά υπάρχουν..Πώς γίνεται αυτό?Πώς γίνεται ένας άνθρωπος να μην έχει όνειρα?Πώς γίνεται να μην ξέρει τί θέλει να κάνει στην ζωή του?Να μην έχει καταλήξει κάπου,να φοβάται να αποφασίσει το οτιδήποτε?Μου φαίνονται πολύ περίεργα όλα αυτά..Δεν μπορώ να διανοηθώ την ζωή μου χωρίς όνειρα..Χωρίς ελπίδα,χωρίς μέλλον..Πρέπει να αλλάζουμε την ροή της αλλιώς καταστραφήκαμε..Δεν γίνεται να βλέπεις νέους να ζουν σαν ογδοντάρηδες!Είναι ΤΡΑΓΙΚΟ!Όχι μόνο ζουν έτσι,αλλά δεν κάνουν και κάτι για να ξεφύγουν απ'αυτήν την κατάσταση!Αξιοθρήνητοι!Απλά βολεύονται!Κρίμα..
 ΟΝΕΙΡΕΨΟΥ!
Μπορεί να φας τα μούτρα σου,μπορεί και όχι..

Μπορεί να μην το ζήσεις ποτέ το όνειρό σου αλλά τουλάχιστον προσπάθησες!..

γεια

 

Όταν πονάς, χαμογέλα..
Όταν κλαις, χαμογέλα..
Όταν πέφτεις, χαμογέλα..
Όταν σηκώνεσαι, χαμογέλα..
Όταν λες καληνύχτα, χαμογέλα..
Όταν δεν έχεις λεφτά, χαμογέλα..
Όταν φεύγεις, χαμογέλα..
Όταν φτάνεις, χαμογέλα..
Όταν κοιτάς ψηλά, χαμογέλα..
Όταν λες αντίο, χαμογέλα..
Χαμογέλα γιατί βοηθάς τον ήλιο να λάμπει..


(Μπορεί κάποτε να μην έχεις λεφτά,αλλά η ψυχή σου είναι η τσέπη σου..)

Δεν είμαι τυφλή, αλλά το μόνο που διακρίνω είναι σκιές..
Λάμψε και δώσε μου φως, να ζήσω αλλιώς..Δεν θέλω τα γυαλιά
κανενός..Τα δικά σου θέλω,τα μόνα που μπορώ να δω την αλήθεια..
All that I am..
Άνθρωποι άδειοι,κενοί..Που δεν έχουν τίποτα να σου προσφέρουν..
Τόσο φτωχοί.Γιατί να μην κοιτάνε το νόημα της ζωής και να πιάνονται
από μικροπράγματα??Είναι δύσκολονα βγεις από αυτήν την ιδεολογία
που επικρατεί γιατί έτσι έχεις μάθει..Αυτό διδάσκεσαι,αυτό σε μαθαίνουν..
Και μεγαλώνεις μέσα σε αυτό κι αυτό μέσα σου.. Πάλεψέ το
και θα τα καταφέρεις..Δεν είναι δύσκολο να γίνει..Απλά βλέπεις
τα πράγματα από άλλη οπτική γωνία..



(Σε παρακαλώ, μην παραμείνεις μία από τις σκιές που απεχθάνομαι...) 

 

 

Χάλια!

 
 Χάλια η Αθήνα,παιδιά,χάλια!Αν και παλιά έμενα στο κέντρο,τώρα που είμαι στην εξοχή,δεν την αντέχω καθόλου!Όταν μετακόμιζα,δεν μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου μακριά από το κέντρο!Έβριζα,έκλαιγα,χάλια σου λέω!Βέβαια,αυτό συνέβει πριν 8 χρόνια,που τα πράγματα εδώ ήταν ακόμα πρωτόγονα!Καλά,μην φανταστείς ότι τώρα είναι καλύτερα,αλλά αντέχεται!
 Δεν χρειάζεσαι τίποτα εδώ!Μόνο κάτι να απλώσεις στην άμμο για να κάτσεις! Όλα είναι τόσο
απλά τότε που σου αρκεί ο ήχος της θάλασσας..Σε παίρνει μαζί της σε κόσμους μακρινούς που περιμένεις με αγωνία να επισκευτείς,επιστρέφοντας από την άθλια ζωή στο κέντρο της Αθήνας..
 Μόλις βγεις στο βουνό,στον Αγ.Πέτρο,το μάτι σου χάνεται,η ψυχή σου γαληνεύει και το πνεύμα σου τρέχει πιο γρήγορα από το αυτοκίνητό σου.Το βλέπεις,κάθεται ήδη στα βραχάκια και περιμένει το σώμα σου!Όσο αγαπάω την Αθήνα,άλλο τόσο δν γυρνάω πίσω..Οι κόσμοι εδώ είναι σίγουρα πιο όμορφοι από το βρακί του απέναντι!!
 Εδώ δεν θα δεις κανέναν να τρέχει σαν τρελός!'Ολοι είναι ήρεμοι,ξέρουν ότι απλά θα γίνει ό,τι είναι να γίνει και μετά θα πάνε μια βόλτα από την παραλία και όλα θα τελειώσουν εκεί..Άγχη και υποχρεώσεις!
 (Αν και οι άνθρωποι είναι τελείως διαφορετικοί,όλοι βιώνουν το ίδιο..)

Χαλαρώστε εκεί στην Αθήνα,δεν είστε που δεν είστε καλά,θα γίνετε χειρότερα!!

AWAY..

  
  Γιατί?Γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου?Γιατί το κάνω αυτό στους άλλους ενώ ξέρω ότι δεν θα μου άρεσε καθόλου να μου το κάνουν?Γιατί αφήνω το μυαλό μου να περιπλανιέται σε κόσμους άδειους,χωρίς νόημα ζωής?Κόσμοι που δεν ξέρουν καν γιατί υπάρχουν..Απλά δημιουργήθηκαν για να καταστραφούν..Με ουσίες και ψεύτικα όνειρα,που κι αυτό αμφισβητείται ακόμα..Γιατί οι άνθρωποι να είναι τόσο επιφανειακοί?Γιατί κανείς τους δεν κοιτάει στα μάτια?Γιατί όταν το κάνουν να μην βλέπουν την ψυχή μου,αλλά να βλέπουν το μολύβι των ματιών τους που έτρεξε από τα δάκρυα συγκίνησης,ακούγοντας τα εσώψυχά μου?
  Μα είναι τόσο φτηνός τρόπος αντιμετώπισης αυτός..Και καλά,τι?Γιατί συγκινήσαι και κλαίς?Είναι τόσο θλιβερά αυτά που σου λέω?Αυτά είναι η χαρά μου..Θλιβερή είναι η δική σου κατάσταση,που δεν νιώθεις..Και όταν δεν νιώθεις,είσαι κενός..Και όταν είσαι κενός απλά δεν υπάρχεις..Και ποιά είναι η ζωή σου?Η καφετέρια,το club..
  Κάθησα μια μέρα σε μια γωνία ενός club και κοιτούσα τους θαμώνες..Δεν είδα κανέναν "χαρούμενο".Κάτι σκιές είδα που κρατούσαν ένα ποτήρι με "γευστικό οινόπνευμα",σκέτο θάνατο..Κουνούσαν το σώμα τους σαν Ξεβιδωμένα Ρομπότ με κουστούμι,προγραμματισμένα να κάνουν αυτό και μόνο..Σαν μαριονέτες!Οι μαριονέτες,αν έχετε προσέξει,δεν ειναι ποτέ χαρούμενοι χαρακτήρες.Πάντα είναι καταπιεσμένες "παραδουλεύτρες" ή κακές μάγισσες..Και γιατί αυτό?Γιατί,χωρίς να τους κουνήσει κάποιος τα σκοινάκια τους,απλά κάθονται!Είναι άχρηστες χωρίς τον μαριονετίστα..Έτσι ήταν και εκείνοι οι άνθρωποι..Εγώ πάντως δεν είδα κανέναν να διασκεδάζει..Η ειρωνεία είναι ότι το ξέρουν κι εκείνοι..κι αυτή είναι η μιζέρια τους..
  Είναι κρίμα..Αλλ'α ζήστε έτσι,περαστικά σας..

(I slowly walk away,so I can breathe again,on my own...)

Δυνατές Σκέψεις...

Φοβάμαι..
Πού είσαι;

Τρέμω..
Πού είσαι;

Είμαι σαν φυτό..
Πού είσαι;

Δεν βλέπω..
Πού είσαι;

Λέω μπαρούφες..
Πού είσαι;

Δεν με κοιτάνε στα μάτια..
Πού είσαι;

Δεν λειτουργώ..
Πού είσαι;

Μισώ αυτές τις άψυχες σκιές..
Πού είσαι;

Φωνές παντού που δεν μου λένε τίποτα..
Πού είσαι;

Δεν σε βλέπω..
Πού είσαι;

Τόσοι πολλοί γύρω μου,εσύ,
Πού είσαι;

Δεν τους θέλω..
Πού είσαι;

Τα μάτια είναι η πύλη της ψυχής..
Πού είσαι;

Βαρέθηκα όταν με κοιτάνε στα μάτια να βλέπουν το μακιγιάζ τους..
Πού είσαι;

Βαρέθηκα πια έτσι..
Πού είσαι;

 

 Μακρύς ο δρόμος για την καρδιά σου.Μακρύ το ταξίδι...Αλλά δεν έχει σύννεφα,είναι καθαρός ο ουρανός.Η μέρα φεύγει,μα δεν παίρνει μαζί της την ελπίδα μου..Καλό δρόμο να ΄χει και αν φτάσει τον ήλιο του δικού σου πλανήτη, ας έρθει να με  πάρει κι ας με αφήσει για πάντα εκεί..
  Γιατί να είναι πύρινος ο πλανήτης σου?Γιατί να καίει τόσο πολύ?ποιος έχει καταφέρει να μπει εκεί?Φύσα καρδιά μου, να σβήσεις την πύλη του να μπω..Στην καρδιά σου και στα στενά μονοπάτια του μυαλού σου.Μακάρι να ήμουνα ένα τόσο δα μικρό αγγείο του..Ένας μικρός δρόμος από τα μάτια σου στην σκέψη σου.Να δω τί κάνεις, πού γυρνάς, πού ζεις, τί κοιτάς, τί ζητάς.Ο κακός χαμός εκεί μέσα!Για μια στιγμή να δω με τα μάτια σου.Ας ξαναβγώ από οτ σώμα μου, αλλά αυτή την φορά θέλω να είμαι πίσω από το δικό σου σώμα και να βλέπω μπροστά..
Να προσέχεις (σώμα μου)...

(If I live there tomorrow, would you still remember me...)

Ζωή,Θαύματα και Φύση..

 
 Είναι απίστευτη η δύναμη της φύσης..
Σήμερα πήγα στο βουνό.Στον λόφο που με έδιωχνε να μην πάω ποτέ..Αν και δεν έχω τζιπ,ένα απλό τουτού έχω.Τα κατάφερα!Το έσπασα!Μόνο και μόνο για να πάω εκεί.Και τι να δω?Τον δρόμο διελυμένο (όπως ήταν αναμενόμενο μετά απο τόσες βροχές) αλλά το πεύκο μας ήταν καταπράσινο!Απίστευτο?Τα κατάφερε τελικά και πήρε τα πάνω του..Δεν ξερω..
  Ο κορμός του ήταν,κατά ένα περίεργο τρόπο,μαύρος.Τα φύλλα του,όλες του οι πευκοβελόνες,
που με τρυπάγανε βαθιά,ήταν πράσινες και στην άκρη τους όλες ξερές..Δεν θα είχε πολύ καιρό που συνήλθε..Το κοιτούσα,ήταν σαν να έβλεπα ένα καινούριο δέντρο,σαν να το έβλεπα για πρώτη φορά.
Σηκώνω το βλέμμα..Ωχ!Που πηγε η Εύβοια?Η ομίχλη την καλύπτει..
 Για άλλη μια φορά η φύση κάνει το θαύμα της....

Σ'ευχαριστώ...

Βόλτα στην Θάλασσα

Σήμερα έκανες βόλτα στην θάλασσα..Έτυχε να σε δω..Μια φυσσαλίδα με ένα συννεφάκι μέσα της επέπλεε στον καθρέφτη του ουρανού..Σκεφτόμουν να την αγγίξω και να σπάσει,να σε ελευθερώσω..Μετά το ξανασκέφτηκα και αναρωτήθηκα:
"Αφού επιπλέει και δεν σκάει,σημαίνει ότι θέλει να μείνει εκεί μέσα!''
Και σε άφησα να χαρείς την περιπλάνησή σου στην μεγάλη και πανάκριβη αυτή 
επιφάνεια..

Πρόσεχε τα ψάρια,πετάγονται απότομα...

Ταράχτηκες Ψυχή μου?

 Ταράχτηκες μικρή μου  Φυσαλλίδα??Μα ήταν τόσο εύκολο τελικά!΄Εφαγες κεραυνό πρωί-πρωί..!Μα είχε τόση πλάκα!Μόνο τα μουτράκια σου να έβλεπες όταν με αντίκρυσες!Ήθελα να γελάσω τόσο πολύ εκείνη την ώρα,μα τόσο πολύ!!Δεν μπορείς να φανταστείς!Έτσι όπως με κοίταξες,με τα πρισμένα απ'τον ύπνο ματάκια σου..Το ήξερα ότι θα σε έβλεπα έστω και για λίγο,αλλά δεν περίμενα ότι θα είχα το θάρρος να κατέβω κι εγώ..Και επίσης δεν περίμενα να μου μιλήσεις!..Κι εγώ ταράχτηκα..Έκαψα την γλώσσα μου όταν πήγα να πιώ καφέ, προσπαθώντας να πνίξω την αμηχανία και τον σπαστικό,ταχύρρυθμο χτύπο της καρδιάς μου.Ήσουν όμορφος και πετούσες σαν τα συννεφάκια που κάλυπταν την ατμόσφαιρα..
 Τί όμορφη και μουντή μέρα σήμερα!Τα πάντα είναι καλυμένα από ένα ελαφρύ στρώμα ομίχλης.Είναι εντυπωσιακό το πώς τα ελαφρυά σύννεφα στέκονται πάνω στην γυάλινη επιφάνεια της θάλασσας,σαν να την προστατεύουν απο κάτι..Σαν να την προφυλάσσουν από μια επικήμενη τρικυμία που έρχεται από τα πέραντα του ωκεανού,από κάπου όπου σίγουρα νερά και ζωντανά γίνονται ένα..
 Τα σύννεφα κι εσύ..Δυο πράγματα που τόσο λατρεύω και δεν μπορώ να αγγίξω..

Αχ Μορφέα,παντοτινέ μου έρωτα..

Θέλω να μιλήσω,αλλά ο Μορφέας θέλει αγκαλιά..
Σκέπασέ με το λευκό σου πέπλο,καλά,γιατί κάνει κρύο..

In my  dreams,I can see you,I can tell you how I feel
In my  dreams,I can hold you,and it feels so real

I still feel the pain   (I still feel the pain)
I still feel your love   (I still feel your love)

And somehow I knew
You could never,never stayed
And somehow I knew
you would leave me

And in the early morning light
after a silent peacefull night
You took my heart away
Oh,I wish,I wish you could have stayed...

Εύβοια..

 

Την μισώ την Εύβοια..
Εκείνα τα βράδια του καλοκαιριού που καθόμασταν
στην παραλία..
Σε τραβούσε..Τι σε τραβούσε?Αφού τίποτα δεν έχεις εκεί..
Στεκόταν εκεί,και με τα λιγοστά της φωτάκια
προσπαθούσε να δηλώσει παρουσία..Αν και σκοτεινή και άφαντη,
της έδινες περισσότερη σημασία..
Το σκέφτομαι σοβαρά..Το επόμενο καλοκαίρι ίσως γίνω Εύβοια!
Να δω αν θα με κοιτάς..
Αν και την μισώ!...


(Μακάρι αυτό το σύννεφο να μείνει για πάντα εκεί,κι αν μπορεί,
θα το παρακαλούσα να κατέβει και πιο κάτω...)

Σαν φυσαλλίδα σαπουνιού...

Τι όμορφος ο κρυστάλλινος κόσμος σου..
  Καλά σφραγισμένος με αλεξίσφαιρα τζάμια που τίποτα δεν τα διαπερνάει..Ούτε ένα ράγισμα για να περάσει η αύρα του πνεύματός μου..Μια χαραμάδα..Θωρακισμένες πόρτες,ερμητικά κλειστές σε κάθε κίνηση,σε κάθε μου πρόταση..
Κρατιέμαι,αντέχω..
  Το φως της μορφής σου φωτίζει τον μακρινό κόσμο μου με υπεριώδεις ακτίνες,
καταστροφικές για το βελούδινο και "τραχύ" περίβλημα του σώματος μου..
Αλλά το φως είναι ΦΩΣ...
  Δεν είναι χειμώνας,κι όμως η συννεφιά σκοτεινιάζει το μικρό μου δωμάτιο,δικής σου έμπνευσης...Σκοτεινιά και θλίψη...Γιατί?
Για μια μορφή που κυκλοφορεί σαν σκιά πάντα πίσω μου,σαν φάντασμα που με τρομάζει,ενώ ξέρω ότι είναι πάντα δίπλα μου.Σαν σύννεφο,σαν ομίχλη που όσο κι αν προχωράω δεν βγαινω απ'αυτήν..Με κυκλώνεις.με πνίγεις.
Θέλω να φωνάξω,μήπως και βγει η ψυχή μου..Μήπως και σπάσω την φυσαλλίδα σου.Μήπως και ταράξω την απίστευτη (και εκνευριστική) ηρεμία σου..
  Να βαρέθηκα?Τι να βαρέθηκα?Να περιμένω?
Δεν νομίζω,μ'αρέσει...
  Κάθομαι ήρεμη και σκεπτική και κοιτάω τον κόσμο από ψηλά.Εκεί,στο πεύκο..Και τί?Σκέφτομαι?Δεν ξέρω..Μίλησε πάλι ο άνεμος και σηκώθηκε η γη.Και έσπρωξε το άδειο και απλανές βλέμμα μου στην πηγή του κακού.Ο λόφος και το πεύκο.Ο λόφος,χωρίς δρόμο πια,
σαν να λέει να μην πάω ποτέ ξανά εκεί.Το πεύκο (πλέον) ξερό,προσπαθεί άδικα να
επανέλθει με σπαρακτικές κινήσεις των χεριών του ζητώντας μου βοήθεια..Άδικα..Εκείνο ζητούσε από μένα κι εγώ από εκείνο..Τόσο τραγικό.Αν δεν του ξερίζωνε το χέρι,ίσως να μην πέθαινε..Ίσως να έκλαιγε για να μην  το πονέσει,καθώς τα δάκρυά του έγλειφαν τα μπλεγμένα του πόδια..
  Άψυχα χαρτιά γέμισαν το γραφείο μου και με πνίγουν.
Θέλω να τα πετάξω,αλλά  είναι η ζωή μου.Η δύναμή μου..

Ζήσε,χτίσε,αγάπα,χαμογέλα,λάμψε,πλημμύρισέ με...





 

Προχώρα να δούμε πού θα πας...

-Σήμερα δεν είμαι πολύ καλά..
Σαν κάτι να είναι έτοιμο να συμβεί,
εκεί που δεν το περιμένει κανείς..
Χαμένη,περιμένοντας.....?
Θα το δούμε αυτό με το τέλος της βραδιάς... 

-Και να!
Συνέβει!Εσείς εκεί,όλοι μαζεμένοι..30?Κάπου εκεί..
Βάλε μια φωνή,εκεί κοντά ημουν..
Πιες,προχώρα να δούμε που θα πας..
Πέτα,ταξίδεψε,να δούμε σε ποιον κόσμο θα προσγειωθείς..
Σ΄αφήνω να πας!
Είδα ότι αν και 30,ο ένας πάνω στον άλλο,ήσουν μόνος..
Βάλε μια φωνή,εκεί κοντά θα είμαι..

Να΄μαι κι εγώ...

Άργησα αλλά τα κατάφερα!
Είμαι περίεργος άνθρωπος..Θα το καταλάβετε!


Ή μάλλον οι άλλοι είναι περίεργοι!



Μια ιδέα δεν βλάπτει,και ίσως να αρχίσετε να σκέφτεστε όπως εγώ...