Ταράχτηκες Ψυχή μου?

 Ταράχτηκες μικρή μου  Φυσαλλίδα??Μα ήταν τόσο εύκολο τελικά!΄Εφαγες κεραυνό πρωί-πρωί..!Μα είχε τόση πλάκα!Μόνο τα μουτράκια σου να έβλεπες όταν με αντίκρυσες!Ήθελα να γελάσω τόσο πολύ εκείνη την ώρα,μα τόσο πολύ!!Δεν μπορείς να φανταστείς!Έτσι όπως με κοίταξες,με τα πρισμένα απ'τον ύπνο ματάκια σου..Το ήξερα ότι θα σε έβλεπα έστω και για λίγο,αλλά δεν περίμενα ότι θα είχα το θάρρος να κατέβω κι εγώ..Και επίσης δεν περίμενα να μου μιλήσεις!..Κι εγώ ταράχτηκα..Έκαψα την γλώσσα μου όταν πήγα να πιώ καφέ, προσπαθώντας να πνίξω την αμηχανία και τον σπαστικό,ταχύρρυθμο χτύπο της καρδιάς μου.Ήσουν όμορφος και πετούσες σαν τα συννεφάκια που κάλυπταν την ατμόσφαιρα..
 Τί όμορφη και μουντή μέρα σήμερα!Τα πάντα είναι καλυμένα από ένα ελαφρύ στρώμα ομίχλης.Είναι εντυπωσιακό το πώς τα ελαφρυά σύννεφα στέκονται πάνω στην γυάλινη επιφάνεια της θάλασσας,σαν να την προστατεύουν απο κάτι..Σαν να την προφυλάσσουν από μια επικήμενη τρικυμία που έρχεται από τα πέραντα του ωκεανού,από κάπου όπου σίγουρα νερά και ζωντανά γίνονται ένα..
 Τα σύννεφα κι εσύ..Δυο πράγματα που τόσο λατρεύω και δεν μπορώ να αγγίξω..