Χάλια!

 
 Χάλια η Αθήνα,παιδιά,χάλια!Αν και παλιά έμενα στο κέντρο,τώρα που είμαι στην εξοχή,δεν την αντέχω καθόλου!Όταν μετακόμιζα,δεν μπορούσα να φανταστώ την ζωή μου μακριά από το κέντρο!Έβριζα,έκλαιγα,χάλια σου λέω!Βέβαια,αυτό συνέβει πριν 8 χρόνια,που τα πράγματα εδώ ήταν ακόμα πρωτόγονα!Καλά,μην φανταστείς ότι τώρα είναι καλύτερα,αλλά αντέχεται!
 Δεν χρειάζεσαι τίποτα εδώ!Μόνο κάτι να απλώσεις στην άμμο για να κάτσεις! Όλα είναι τόσο
απλά τότε που σου αρκεί ο ήχος της θάλασσας..Σε παίρνει μαζί της σε κόσμους μακρινούς που περιμένεις με αγωνία να επισκευτείς,επιστρέφοντας από την άθλια ζωή στο κέντρο της Αθήνας..
 Μόλις βγεις στο βουνό,στον Αγ.Πέτρο,το μάτι σου χάνεται,η ψυχή σου γαληνεύει και το πνεύμα σου τρέχει πιο γρήγορα από το αυτοκίνητό σου.Το βλέπεις,κάθεται ήδη στα βραχάκια και περιμένει το σώμα σου!Όσο αγαπάω την Αθήνα,άλλο τόσο δν γυρνάω πίσω..Οι κόσμοι εδώ είναι σίγουρα πιο όμορφοι από το βρακί του απέναντι!!
 Εδώ δεν θα δεις κανέναν να τρέχει σαν τρελός!'Ολοι είναι ήρεμοι,ξέρουν ότι απλά θα γίνει ό,τι είναι να γίνει και μετά θα πάνε μια βόλτα από την παραλία και όλα θα τελειώσουν εκεί..Άγχη και υποχρεώσεις!
 (Αν και οι άνθρωποι είναι τελείως διαφορετικοί,όλοι βιώνουν το ίδιο..)

Χαλαρώστε εκεί στην Αθήνα,δεν είστε που δεν είστε καλά,θα γίνετε χειρότερα!!

AWAY..

  
  Γιατί?Γιατί το κάνω αυτό στον εαυτό μου?Γιατί το κάνω αυτό στους άλλους ενώ ξέρω ότι δεν θα μου άρεσε καθόλου να μου το κάνουν?Γιατί αφήνω το μυαλό μου να περιπλανιέται σε κόσμους άδειους,χωρίς νόημα ζωής?Κόσμοι που δεν ξέρουν καν γιατί υπάρχουν..Απλά δημιουργήθηκαν για να καταστραφούν..Με ουσίες και ψεύτικα όνειρα,που κι αυτό αμφισβητείται ακόμα..Γιατί οι άνθρωποι να είναι τόσο επιφανειακοί?Γιατί κανείς τους δεν κοιτάει στα μάτια?Γιατί όταν το κάνουν να μην βλέπουν την ψυχή μου,αλλά να βλέπουν το μολύβι των ματιών τους που έτρεξε από τα δάκρυα συγκίνησης,ακούγοντας τα εσώψυχά μου?
  Μα είναι τόσο φτηνός τρόπος αντιμετώπισης αυτός..Και καλά,τι?Γιατί συγκινήσαι και κλαίς?Είναι τόσο θλιβερά αυτά που σου λέω?Αυτά είναι η χαρά μου..Θλιβερή είναι η δική σου κατάσταση,που δεν νιώθεις..Και όταν δεν νιώθεις,είσαι κενός..Και όταν είσαι κενός απλά δεν υπάρχεις..Και ποιά είναι η ζωή σου?Η καφετέρια,το club..
  Κάθησα μια μέρα σε μια γωνία ενός club και κοιτούσα τους θαμώνες..Δεν είδα κανέναν "χαρούμενο".Κάτι σκιές είδα που κρατούσαν ένα ποτήρι με "γευστικό οινόπνευμα",σκέτο θάνατο..Κουνούσαν το σώμα τους σαν Ξεβιδωμένα Ρομπότ με κουστούμι,προγραμματισμένα να κάνουν αυτό και μόνο..Σαν μαριονέτες!Οι μαριονέτες,αν έχετε προσέξει,δεν ειναι ποτέ χαρούμενοι χαρακτήρες.Πάντα είναι καταπιεσμένες "παραδουλεύτρες" ή κακές μάγισσες..Και γιατί αυτό?Γιατί,χωρίς να τους κουνήσει κάποιος τα σκοινάκια τους,απλά κάθονται!Είναι άχρηστες χωρίς τον μαριονετίστα..Έτσι ήταν και εκείνοι οι άνθρωποι..Εγώ πάντως δεν είδα κανέναν να διασκεδάζει..Η ειρωνεία είναι ότι το ξέρουν κι εκείνοι..κι αυτή είναι η μιζέρια τους..
  Είναι κρίμα..Αλλ'α ζήστε έτσι,περαστικά σας..

(I slowly walk away,so I can breathe again,on my own...)